29 Μαΐ 2012

Όλα κάποτε τελειώνουν-Ράλλυ Ακρόπολις 2012

Το τριήμερο της απόλυτης οδηγικής απόλαυσης αλλά και της απόλυτης κούρασης για όλους εμάς του εθελοντές έλαβε τέλος. 
Τα πρωϊνά ξυπνήματα (κάποια μέρα στις 2 το πρωϊ, την άλλη στις 3), οι συναντήσεις με τους τομεάρχες, οι ολιγόλεπτες συζητήσεις για τις αρμοδιότητες, το κομβόι των αυτοκινήτων που μετακινείτο στις ειδικές διαδρομές όλα αυτά θα μου λείψουν. 
Το ίδιο και τα σφυρίγματα; Τι να πω; Ούτε τροχονόμος να' μουνα. Και ο κόσμος. Αχ αυτός ο κόσμος. Που ανέμενε "πεινασμένος" να δει τα τέρατα τις ασφάλτου να φτάνουν στη στροφή και να τον γεμίζουν ατελείωτη σκόνη. Και αμέσως μετά να πετάγεται στην απέναντι στροφή του δρόμου για να έχει καλύτερη θέα στο επόμενο πέρασμα. Και μεις να σφυρίζουμε τρελά. Να προειδοποιούμε για να μη συμβεί τίποτα άσχημο. Ουφ τι μέρες και αυτές.

Και ο απολογισμός; Λειτούργησαν τα πάντα όπως είχαν σχεδιαστεί; Κάναμε λάθη; Πήραμε το μήνυμα; Ακούσαμε τον κόσμο; Τους συμμετέχοντες; 
Και οι εθελοντές; Πως αποτιμάται ο ρόλος τους; Αξίζει να επενδύσουμε σε μελλοντική συμμετοχή τους; Σίγουρα δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει αμέσως σε όλα αυτά. Πρέπει πρώτα να συγκεντρώσει όλα τα κομμάτια του παζλ και στη συνέχεια να προσπαθήσει να τα συναρμολογήσει. Και να τα αξιολογήσει. Για να έχουμε του χρόνου έναν καλύτερο αγώνα. Ένα καλύτερο Rally Acropolis. Γιατί σίγουρα μπορούμε να τα πάμε ακόμα καλύτερα.

Και η δικιά σου γνώμη φίλε εθελοντή που γράφεις αυτό το κείμενο; Θα τη διατυπώσω. Όχι όμως ακόμα. Ας δώσουμε λίγο το χρόνο να ανασυνταχθούν οι διοργανωτές και να αντιληφθούν τι πραγματικά συνέβη.
Θα επιστρέψω σύντομα (και με φωτογραφικό υλικό). Νά'στε σίγουροι.

Μέχρι το επόμενο Ράλλυ Ακρόπολις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου